|
సాళంగనాట
విచారించుకోని వారి వెఱ్ఱితన మింతె కాని
పచారించి నీ కృపను బ్రతికితి నేను. IIపల్లవిII
శ్రీ మహాలక్ష్మి యుండఁ బొంచి దరిద్రమేలయుండు
కామధేను వున్నచోట కరవేల యుండు
కామించి నారాయణ నీ ఘననామ మున్నచోట
తామసాలుఁ బాతకాలు దగ్గరి యేల యుండు. IIవిచాII
చెంగట సూర్యుఁడున్నచో చీఁకట్లేల యుండు
భంగించి గురుఁడుడుండఁ బాము లేల యుండు
ముంగిట గోవిందుఁడ నీ ముద్రలు మేన నుండఁగా
అంగవికారములయిన అజ్ఞాన మేల యుండు. IIవిచాII
తానే నిజమై వున్న చెంతఁ జంచల మేల యుండు
కానఁబడి భక్తి యుండ కలఁక యేల యుండు
ఔ నవు శ్రీ వేంకటేశ అంతరాత్మ నీ వున్నచో
ఆనుక శుభము లుండ నల పేల యుండు. IIవిచాII ౧౫-౧౦౯
|
ధన్నాసి
తతిగొని ఏమరఱక తలఁచఁగవలెఁ గాక
హితవై నీ నామ మున్న దిఁక నేల చింతా IIపల్లవిII
దప్పిగొన్నవానికి శీతలోదకమువలె
కప్పి పతివ్రతకు మంగళసూత్రమువలె
ముప్పిరి దరిద్రునకు ముంగిటి ధనమువలె
నెప్పుడు నీ నామ మున్న దిఁక నేల చింతా. IIతతిII
నలిరేఁగి విషధగ్ధునకు నిర్విషమువలె
యిల నెండ దాఁకినదేహికి మంచి నీడవలె
చెలగి జాత్యంధునికి సిద్దాంజనమువలె
నెలమి నీ నామ మున్న దిఁక నేల చింతా। IIతతిII
పట్టభద్రునోరికిఁ గప్రపుఁ బలుకువలె
గుట్టునఁ దండ్రికి ముద్దుఁ గొడుకువలె
గట్టిగా శ్రీవేంకటేశ కడఁగి నా నాలికెకు
యిట్టే నీ నామ మున్న దిఁక నేల చింతా। IIతతిII ౧౫-౨౮౧
రామక్రియ
కంబములో వెడలితివి కరిరాజుఁ గాచితివి
పంబి యిన్నిటా నీకు పనియటే శ్రీహరీ. IIపల్లవిII
యెవ్వఁడూ మొఱవెట్టునో యిట్టె రక్షించే ననుచు
యెవ్వఁడూ ననుఁ బేర్కొనునో యింతటాఁ బలికేననుచు
యెవ్వఁడూ మదిఁ దలచునో యిక్కువఁ బొడచూపే ననుచు
వువ్విళ్ళూరఁ గాచుకొని వుందువటే శ్రీహరీ. IIకంబముII
ఆపన్నుఁడు శరణంటే నడ్డము వచ్చే ననుచు
యేపొద్దు ధ్యానించువానికి యెదుట నుండే ననుచు
పై పైఁ బూజించేవానికి పాదములు చాఁచే ననుచు
వోపి యెప్పుడు గాచుకొని వుందు వటే శ్రీహరీ. IIకంబముII
అడిగి బొగడే వానికి నప్పుడే నొసగే ననుచు
చిడిముడి నీ దాసునికి చెప్పినట్టు సేసే ననుచు
బడినే శ్రీవేంకటేశ భక్తి సేసే వానికిని
వుడివోక కాచుకొని వుందువటే శ్రీహరీ. IIకంబముII ౧౫-౩౫౯
గౌళ
లేరా దేవతలూ లేరా లావరులూ
ఆరీతి నాఁ డెందు వోయి రధికులే కలిగితే IIపల్లవిII
మొదల సృష్టికి నెల్ల మూలమైన బ్రహ్మదేవుని
యిదె నాభిఁ బొడమించే నచ్యుతుఁడే
తుదఁ బ్రళయమునందు దొంతులుగా జగములు
వుదరమునందు నించె నొక్కఁడే నిలిచి. IIలేరాII
మోవలేక దేవతలు ములుగఁగ మందరము
తోవ మోచి తెచ్చినట్టి దొరవిష్ణువే
వేవేగ జలధిలోన వేసితే కుంగిన కొండ
ఆవల వీఁపున నెత్తె నాదికూర్మ మితఁడే.IIలేరాII
తనబంటు శేషుని తరితాడు గావించి
కొననాధారమై నిలిచె గోవిందుఁడే
దనుజులు దేవతలు తచ్చి తచ్చి యలసితె
వెనక నంతయుఁ దచ్చె విశ్వరూపుఁడితఁడే.IIలేరాII
కాలకూటమున కీశుఁ గంచముగాఁ జేసి మింగి
చాలి నీలవర్ణుఁ డాయె శశివర్ణుఁడే
కాలకంఠుఁ డాయెను శంకరుఁడు పాత్రయిన వంక
పోలింప ఋగ్వేద మిదె పొగడీ నితనిని.IIలేరాII
అమరఁ దనయిచ్చ నమృతము పంచిపెట్టె
నమరుల కెల్లా నారాయణుఁ డితఁడె
నెమకి తా ననువైన నిర్మల కౌస్తుభము
కమలముపై లక్ష్మిఁ గై కొనె నీ ఘనుఁడె.IIలేరాII
మూలమని నుడిగితే మోచివచ్చి కరిఁగాచె
కోలుముందై యిందరిలో గోవిందుఁడే
తూలిన శృతులు దెచ్చి తుంగిన(?) భూమియెత్తె
అలరి భస్మాసురుని నడఁచె నీ దేవుఁడే.IIలేరాII
యిందు మౌళిపై నేసి యింద్రియములఁ గట్టిన
కందర్పజనకుఁడైన కమలాక్షుఁడే
కందువ పాదతీర్థపు గంగ హరు శిర మెక్కె
యెందును దైవ మితఁడే యిందిరానాథుఁడు.IIలేరాII
మాయలెల్లా నితనివె మహిలో సంకల్పములు
యేయెడ 'శ్రీవిష్ణురాజ్ఞ' యీతనిదే
తోయరాని చక్రముచే దుర్వాసు వారఁగాను
దాయి దండై బ్రదికించె తనబంటు చేత.IIలేరాII
సంది నన్ని మతముల సన్యాసులకు గతియై
అందరి నోళ్ళకు నారాయణు నామమే
ముందు సంధ్యాజపముల మూలపు టాచమనము
అందుల కితని కేశవాది నామములె.IIలేరాII
వాదుల 'నదైవం కేశవాత్పర'మని తొల్లి
వేదవ్యాసు లనిన విభుఁ డీ హరి
సోదించి వశిష్టుఁడును శుకనారదాదులు
పోదితోడ దాసులైరి పురుషోత్తమునికి.IIలేరాII
బాణాసురుని నఱికి భంగపడఁగా విడిచె
వేణునాద ప్రియుఁడైన విఠ్ఠలుఁడే
బాణమై త్రిపురములు భస్మీకరము చేసె
ప్రాణుల రక్షించే నీ పరమాత్ముఁడే.IIలేరాII
ఆపదలందినవేళ యసురబాధలు మాన్ప
చేపట్టి లోకము గాచే శ్రీపతియే
పై పై నింద్రాదులకు పారిజాతాదిసిరులు
వైపుగాఁ గాయించిన వరదుఁడు నితఁడే.IIలేరాII
భూమి యీతనిసతి యంబుధు లితని పరపు
సోమ సూసౌదు లితని చూపుఁగన్నులు
వేమరు నూర్పులే గాలి విష్ణుపద మాకాశము
వాములైన హరి నీ వాసుదేవుఁడే.IIలేరాII
హరునిఁ బూజించవలె నంటె నర్జునునకు
సిరులఁ బాదము చాఁచె శ్రీకృష్ణుఁడే
అరిది మార్కండేయుఁ డతని మహిమ చూచి
వరదై నా మితఁ డని వాదించి కొలిచె.IIలేరాII
ధృవపట్ట మితఁ డిచ్చె దొరకొని శరణంటే
వివరింప నిదివో శ్రీవేంకటేశుఁడే
యివల నితనిఁ జెప్ప నెవ్వరి వశము లింక
భువిఁ బార్వతి హరినిఁ బొగడేటినాఁడు.IIలేరాII
రామక్రియ
శరణు శరణు నీకు సర్వేశ్వరా నీ
శరణాగతే దిక్కు సామజవరదా. IIపల్లవిII
వేయి శిరసులతోడి విశ్వరూపమా
బాయట నీ పరంజ్యోతి పరబ్రహ్మమా
మ్రోయుచున్న వేదముల మోహనాంగమా
చేయి చేత అనంతపు శ్రీమూరితి. IIశరణుII
ముగురు వేల్పులకు మూలకందమా
వొగి మునుల ఋషుల వోంకారమా
పగటు దేవతలకు ప్రాణబంధుఁడా
జగమెల్లాఁ గన్నులైన సాకారమా. IIశరణుII
వెలయు సచ్చిదానంద వినోదమా
అలరు పంచవింశతి యాత్మతత్వమా
కలిగిన దాసులకు కరుణానిధీ
చెలఁగి వరమిచ్చే శ్రీవేంకటేశుఁడా. IIశరణుII ౧౫-౨౧౯
|
|
బౌళి
అనుచు రావణుసేన లటు భ్రమయుచు వీఁగె
యినకుల చంద్ర నేఁ డిదిగో నీమహిమ. IIపల్లవిII
దదదద దదదద దశరథ తనయా
కదిసితిఁ గకకక కావవె
అదె వచ్చె బాణాలు హా నాథ హా నాథ
పదపద పదపద పారరో పవుంజులూ. IIఅనుచుII
మమమమ్మ మమమమ్మ మన్నించుఁడు కపులార
సమరాన చచచచ్చ చావకుండా
మెమెమెమ్మె మెమెమెమ్మె మేము నీ వారమె
మొమొమొమ్మొ మొమొమొమ్మొ మొక్కేము మీకు.IIఅనుచుII
తెతెతెత్తె తెతెతెత్తె తెరు వేది లంకకు
తతతత్త తలమని దాఁగుదురూ
గతియైన శ్రీ వేంకటగిరి రఘునాథ
సతమై మమ్మింక నేలు జయ జయ నీకు. IIఅనుచుII ౧౫-౧౫౮
గమ్మత్తైన సంకీర్తన.
|
|
మలహరి
నన్ను నెంచుకొన నయ్యా నగుఁ బాట్ల నేను
కన్నవారి విన్నవారిఁ గాకు సేసేనే IIపల్లవిII
మలసి నా గుణములు మంచివైనప్పుడు గదా
యెలమి నెదిరి నేరము లెంచేది
చెలఁ గి నే పాపములు సేయకుండె మరి గదా
తొలఁ గి పరుల నే దూషించేది। IIనన్నుII
నడవడి నే లెస్స నడిచినప్పుడు గదా
పొడవై యన్యులకు నే బుద్ధి చెప్పేది
వెడఁ గై యితరుల నే వేఁ డనియప్పుడు గదా
కడవారి విరక్తి గాదనేది। IIనన్నుII
కామినుల సంగమము కాదని నే మరి కదా
నేమమై యితరుల నే నిందించేది
నా మదిలో నన్ను నేను నవ్వుకొని సిగ్గుపడి
నీ మఱఁ గు చొచ్చితి నేఁ డు శ్రీ వేంకటేశ।IIనన్నుII १५-२०३
ఇది పెదతిరుమలాచార్యుల అధ్యాత్మ సంకీర్తన।
నేను ఎటువంటి వాడనో నన్ను నేను అసహనముతో ఎంచుకొననయ్యా।నన్ను చూసినవారిని విన్నవారిని కాకు(?)చేసేనే।
తిరిగి నా గుణములు మంచివైనపుడు కదా నేను విలాసముతో ఎదుటివారి నేరములెత్తి చూపేది।ఒప్పి నే పాపములు చేయనప్పుడు కదా మరి యితరుల పాపములు గురించి వారిని దూషించగలిగేది।నా నడవడి లెస్సగా నున్నపుడు కదా నేను పెద్దనై యితరులకు బుద్ధి చెప్పగలిగేది।అవివేకినై నేను యితరుల వేడనపుడు కదా నేను సమీపము నందలివారి విరక్తిని కాదనగలిగేది।నేను కామినీ స్త్రీల తో పొందును కాదనినపుడు కదా నియమంతో నేను యితరుల నిందించేది।నా మనసులో నేను నాగుఱించి నవ్వుకొని శ్రీ వేంకటేశా నీ చాటుకు వచ్చాను।--ఈ కీర్తన అందరికీ మార్గదర్శనము చేసేటటువంటిది।ఎవరికి వారు తనను గూర్చి ఇటువంటి విమర్శ చేసుకోవలసి వుంది.
సాళంగనాట
తమ సత్వ మెఱిఁగియు దాఁచిరి గాకా
తము నేలే రాము స్వతంత్రము చూపవలసి IIపల్లవిII
హనుమంతుని తోఁక నసురులందరుఁ గూడి
మును లంకలో నగ్ని ముట్టించే వేళను
అనలము శీతో భవ యన నేరిచిన సీత
పనివి రావణ హతో భవ యన నేరదా IIతమII
అంకెల జలధి దాఁటి యట రాముని ముద్రిక
సంకె లేక చేతఁ బట్టి సాహసమునా
లంకాధిదేవతయైన లంకిణిఁ గొట్టినవాఁడు
వుంకించి రావణుఁ జంప నోపఁడా వాయుజుఁడు IIతమII
శ్రీవేంకటేశుఁడైన శ్రీరాఘవుని పంపున
వావిరి నంగదముఖ్య వానరులెల్లా
ఆవేళ హేమపాత్ర లగ్నిలో వేసినవారు
రావణునందులో వేసి రా నోపరా IIతమII 15-263
ఈ కీర్తన 27 వ తారీఖున నేను శ్రీ అన్నమాచార్యుల శృంగార కీర్తనల లోనిదిగా పొరబడి
వ్రాయ మొదలు పెట్టా.నేను పడిన పొరపాటు సరిదిద్దటం కోసమేమో అన్నట్టుగా కరంటు
పోవటం, బ్లాగు పూర్తికాకపోవటం జరిగింది.
విహారి గారూ నన్ను క్షమించాలి.ఈ రోజు ఆలస్యంగా అయినా పూర్తి చేస్తున్నాను.
ఇది శ్రీ అన్నమయ్య కుమారుడైన పెద తిరుమలాచార్యుల నారి ఆధ్యాత్మిక సంకీర్తన.
నాకు అర్ధం తెలియని పదబంధాలు:
పనివి
అంకెల
సంకె
వావిరి
తరువాత ఈ బంగారు పాత్రలు అగ్నిలో వేసిన కధ రామాయణం లో ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎలా జరిగిందో
నాకు తెలియదు.ఎవరైనా చెప్పి పుణ్యం కట్టుకోరూ---
దీనిలో సీత,హనుమంతుడు,అంగదుడు మొదలైనవారంతా రాముని గొప్పతనం లోకానికి తెలియాలని
ఉద్దేశించి మాత్రమే వారా పనులను చేయకుండా వదిలిపెట్టారట! కాని వాళ్ళంతా ఆ పనులు చేయగల సమర్ధత
గలనారేనట!తాళ్ళపాక కవుల సంకీర్తనలు ఒక్కోటీ ఒక్కో అణిముత్యమే.అవి చదవటానికి,వ్రాయటానికి,పాడుకోవటానికి అత్యంత
ఆనందదాయకాలు.
