మొదట నిత్తు నంచుఁ బిదప నీకుండుట యశ్వమేఘయాగ హతము సేత

మ.
పసివాఁడే పసివాఁడు రాఘవుఁడు నా ప్రాణంబులోఁ బ్రాణ మా
నిసువుం గాంచఁగ బడ్డ కష్టములు తండ్రీ ! విస్మృతిం గాంచలే
నస లీ నాఁటికి నేను; నీ కరుణ కట్టా యెంతదూరమ్ముగా
మసలున్ ? వచ్చెనొలేదొ రామునకు శంస్యమ్ముల్ పదార్వర్షముల్. 48

రాముడు పసివాడే పసివాడు , నా ప్రాణంలో ప్రాణం, ఆ నిసువుని కనడానికి పడ్డ కష్టాలు ఇంకా మరచిపోలేకుండా వున్నాను. నీ కరుణ నా కెంత దూరం గా వుంది. రాముడికింకా నిండా పదహారేళ్ళొచ్చేయో లేదో కూడాను.
ఉ.
తా మమకారమే యనుము తక్కిన ముగ్గురొకెత్తు వాఁడొకె
త్తోముని ! నాకు ; వానివిడి యోర్వఁగఁజాలను గోసలేంద్ర క
న్యామణి యోర్వ దెవ్వ రెటులైనను గైకయు యోర్వఁజాలదా
రాముఁడు లేని నాదు గృహరాజియు జీఁకటికోణముల్ మునీ ! 49
ఉ.
పువ్వులఁ గొట్టినన్ సొలసిపోయెడు రాముఁడు యుద్ధభూమిలో
నెవ్వడు ? వాఁడు నేర్చినది యేమి మహాధనురస్త్రవిద్య ? యా
యెవ్వరు విఘ్నకృద్దిజు లెవ్వని పుత్రకు లేమివారు ! నే
జివ్వకు దూసి వారలను జెండుట కేమి యుపాయ మొప్పెడిన్. 53

అనగా విశ్వామిత్రుడు రావణాసురుడిని గురించి వాని బంధువులైన మారీచ సుబాహుల్ని గురించి వాళ్ళు తన యాగం పాడు చేయటం గురించీ చెప్తాడు. అది విని దశరథుడు రాముడిని పంపనంటాడు. అప్పుడు విశ్వామిత్రునికి కోపం వచ్చి
మ.
అవునయ్యా ! యవునిత్తు వంటి మొదలీ యంతంబునం దీయనం
టివి; పోనీ ! రఘువంశయోగ్యమగునో నీ చేఁత ! నీకున్ సుఖం
బవు నీ బంధులు నీవునున్ సుఖము పెల్లైయుండుఁ డేఁ బోదు మా
నవనాధా ! సుఖమౌత నీకును బ్రతిజ్ఞాభంగపుణ్యాబ్ధికిన్. 63

సుఖం అనే మాటని మూడుసార్లనిపించారు. ప్రతిజ్ఞాభంగపుణ్యాబ్ధికిన్ అనే మరో చురక కూడా.

ఇలా అని చెప్పి విశ్వామిత్రుడు వెలుపలి ద్వారం దాకా వచ్చేస్తాడు. విశ్వామిత్రుని కోపం తగ్గింపజేసి వానిని తిరిగి వెనుకకు రప్పించమని వశిష్ఠుల వారిని వేడుకుంటాడు దశరథుడు.
క.
వైకుంఠ మొత్తిగిలినను
వైకుంఠ మె యొడ్డుకొనఁగవలయును మోహ
వ్యాకులత చిత్తు నన్నున్
గైకో సాఁకంగ నీకుఁగా కెవరికయా ! 66
వశిష్ఠుల వారంటారప్పుడు.
ఆ.
మొదట నిత్తు నంచుఁ బిదప నీకుండుట
యశ్వమేఘయాగ హతము సేత
మొదట వాపిఁ ద్రవ్వి పిదపఁ బూడ్పించుట
యీవు ధర్మ మూర్తి విదియుఁ దగునె 68