చాలా కాలం తర్వాత ఈరోజు మీ ముందుకు వస్తున్నాను. కారణం ఏమిటంటే మొన్నను ఆదివారం నాడు (20
జనవరి,2013 తేదీన) ఉండ్రాజవరం (మా స్వగ్రామం) లోని మల్లిన వెంకట నర్సమ్మ జిల్లా పరిషత్ ఉన్నతపాఠశాల
విద్యార్థులం (11 వ తరగతి 1963-1969 వరకు గల) అందరం మా పాఠశాలలో చేరి ఒకరితో ఒకరం మా పాతకాలం
నాటి తీపి గురుతులను నెమఱు వేసుకోవటం జరిగింది. కార్యక్రమం మొదటగా ఒక్కొక్కరు విడి విడిగా పాసుపోర్టు
సైజు ఫొటో దిగటం(సావనీరు నిమిత్తం), అల్పాహారం పూర్తి చేసుకొని అందరూ అందరితో సరదాగా కబుర్లు
చెప్పుకోవటం, ప్రతి తరగతిలోని విద్యార్థులు అందరూ తరగతులవారీగా రంగస్థలం మీదకి వచ్చి తమ తమ
పరిచయాలను క్లుప్తంగా చెప్పటం, తరువాత మా పాఠశాల నిర్మాణానికి విరాళాలు అందజేసిన వారి వారసులను
సముచితంగా సత్కరించుకోవటం, మా పూర్వ ఉపాధ్యాయులను రంగస్థలం మీద అపురూపంగా సత్కరించు
కోవటం, గానా బజానా కార్యక్రమాలు, భరతనాట్య కార్యక్రమాలు (పిల్లలతో) చేయించటం, చివరగా మిమిక్రీ
కార్యక్రమం అంతా చాలా అట్టహాసంగా జరిగింది.
ఈ కార్యక్రమం జరిగిన విధానాన్ని సావనీరు రూపంలో అచ్చొత్తించే ప్రయత్నాలు కూడా మొదలుపెట్టాం. ఈ
కార్యక్రమానికి కావలసిన నిధులను మా పూర్వ విద్యార్థులంతా కలసి సమకూర్చుకున్నారు.ఈ కార్యక్రమ
నిర్వహణకు సహకరించిన సహ విద్యార్థులు ముఖ్యంగా మల్లిన శేషగిరి రావు, కుదప శివకేశవ రావు, గూడుపు
సుబ్బారావు, చిట్టూరి సుబ్బారావు, బూరుగపల్లి చిన్నారావు, మొదలైన (అందరి పేర్లూ రాయనందుకు మీరంతా
నన్ను క్షమించాలి) వారంతా ఎన్నో రోజులు కష్టపడి ఈ కార్యక్రమాన్ని దిగ్విజయం చేసారు. ఈ సందర్భంగా
మొగ్గతొడిగిన ఇంకో ఆలోచన ఏమిటంటే గత 50 సంవత్సరాలుగా మా పాఠశాలలో చదివిన విద్యార్థులమంతా తిరిగి
మళ్ళీ కలసి మా పాఠశాల స్వర్ణోత్సవ సంబరాలను 50 గంటలపాటు నిరంతరాయంగా జరుపుకుంటే
బాగుంటుందనేది. ఈ కార్యక్రమాన్నీ ఇదే ఇనుమడించిన ఉత్సాహంతో పూర్తి చేసుకోగలమని నమ్ముతున్నాను.
ఇంక ప్రస్తుతానికి శెలవు.
2 comments:
ఎంతైనా పాతమిత్రులని కలియడం, అదీ ఒకే స్కూల్లో చదివినవారు, యాభై సంవత్సరాల తరువాత, ఆ సమాగంలోనే ఉంది ఆనందమంతా. అప్పటిదాకా జీవితంలో పడ్డ ఒడిదుడుకులు ఒకరితో ఒకరు పంచుకోడం.. వహ్వా ..వహ్వా..
Привет
Post a Comment