వర్ణన రత్నాకరము - బిల్హణీయము - చిత్రకవి సింగనార్యుఁడు -సూర్యోదయము
చ.
సమయవినోది మిన్ననెడి చక్కని రంగమునందు సర్వ ది
గ్రమణులు చూఁడ గారడము రక్తిని జూప విధుండ నెండు న
ద్దము నొక కర్ణమం దునిచి దాపలి కర్ణము నందు హేమ చ
క్రము వెడలంగఁ దీసెననఁగా రవి దోఁచెఁ బ్రభా ప్రభావుఁడై.
బల్హణీయము. అ.3, పద్య 187.
ఈ కావ్యము గుఱించి నాకు ఏమీ తెలియదు. పూర్వం "వెయ్యేళ్ళ తెలుగు పద్యం" అనే శీర్షికన కీ.శే. పుట్టపర్తి నారాయణాచార్యుల వారు ఓ వారపత్రికలో నిర్వహిస్తున్నధారావాహికలో మొట్టమొదటి పద్యం అనుకుంటాను ఈ పద్యం. చూడండి ఎంత అందమైన వర్ణనో.
కాలపురుషుడు ఆకాశమనే చక్కని రంగస్థలం మీద అన్ని దిక్కులలోని స్త్రీలు చూస్తూ ఉండగా గారడీవిద్యను ప్రదర్శిస్తూ ఆ గారడీవిద్యను రక్తి కట్టించే విధంగా చూపనెంచి బ్రహ్మ అనే అద్దాన్ని తన ఒక చెవి వెనకగా ఆనించి ఉంచి తన రెండవ చెవినుండి బంగారు చక్రాన్ని బయటకు వెలికి వచ్చేలా తీసేడా అన్నట్లుగా సూర్యుఁడు తూర్పున తన సహస్రకిరణాలతోనూ ప్రకాశిస్తూ ఉదయంచేడట. ఎంత అందమైన ఊహ!!
అప్పటినుండీ ఎప్పటికైనా బిల్హణీయాన్ని దొరకబుచ్చుకొని చదవాలని అనుకుంటున్నాను.ఎప్పటికి కుదురుతుందో ఏమో!
.
0 comments:
Post a Comment